Dear mister tea bag, ~ RUIS Nijmegen

Dear artwork tales:

01.02.2020

Dear mister tea bag,

Jasper Tork schrijft brieven naar kunstwerken. Iedere tentoonstelling licht hij een kunstwerk uit dat hem op is gevallen in de vorm van een brief vol vragen, observeringen, complimenten of opmerkingen. Soms sympathiek, soms arrogant.

Dear ceramic bag of tea,

Jij daar in de hoek, ja jij.
Zo uitermate handig onhandig neergezet.
Jij maskeert mooi de vlekken van een ander als waren ze van jouzelf.
Wie had dat nou toch ooit bedacht.
Kinderen krijgen op hun kop van de ouders die hen opvoeden voor vlekken als de jouwe.
Maar jij niet, jij word er word erom geprezen.
Het is een vondst, een uitkomst en een kien staaltje denkwerk van jou om daar zo laconiek naast te gaan zitten. Gesprongen uit de mok die jou zou moeten houden.
Maar met die vlek zo nonchalant naast je kijkt niemand meer naar hem om.
De arme mok is van z’n eigen podium gestoten, niet met opzet, niet door jou.
Maar stiekem, diep van binnen, zo waar de theeblaadjes als laatste nat worden.
Daar zit het net iets anders. Daar is het wel met opzet, wel door jou.
Maar dat weten alleen wij. Jij kan er ook niks aan doen,
dat is de aard van het beestje zullen ze zeggen.
Hij weet niet beter. Dat is hem zo geleerd.
Want hoe je het wend of keert,
hoe klein ze je ooit zullen maken.
Van binnen, ja daar waar de blaadjes thee als laatste nat worden, diep van binnen.
Daar ben en blijf je wie wie je bent, wat ze van je gemaakt hebben.
Je bent en blijft een zak!