Dear artwork tales:
Dear brown eyes,
Jasper Tork schrijft brieven naar kunstwerken. Iedere tentoonstelling licht hij een kunstwerk uit dat hem op is gevallen in de vorm van een brief vol vragen, observeringen, complimenten of opmerkingen. Soms sympathiek, soms arrogant.
Dear brown eyes,
Allemaal in het gareel. Sta recht en groet af. Breng je beste zelf en niet minder dan dat.
Een heel mensen museum is uitgerukt. En allemaal komen ze aandraven om zich te presenteren.
Iedereen heeft de tijd genomen om zich van z’n beste kant te laten zien. Elk plekje bedekt.
Alle pluisjes verwijderd, geen lok die verkeerd zit. Allemaal zodat ze goed in beeld komen. De een iets tè de ander wat minder. Maar iedereen staat er, en moeten wachten zullen zij. Een oneindige materiaal doet zich aan de lopende band voor, en jij bent de inspecteur wiens oordeel er daarentegen niet toe doet. Al weten zij dat niet. Een herhaaldelijk handelen van kijken, keuren en weer door is hier de revue gepasseerd. Dat keurmerk waar iedereen zo reikhalzend naar uitkijkt… Dat zij voor zichzelf hebben bedacht dit nodig te hebben…
Als het rimpelen van water waar iemand, hopend op gelukt een muntje in mikt. Zo doet ook dit idee de ronden. Maar aan welke kant van de spiegel staan we.
Het zal niet te hoeven blijken dat wij kijken, of zien.