Een vogel van origami, klaar om op te stijgen. ~ RUIS Nijmegen

Workshop tales:

12.03.2022

Een vogel van origami, klaar om op te stijgen.

Plussers op bezoek bij RUIS

‘Ik zie bergen. De bruine vormen zijn bergtoppen, achter ze is de zee te zien.’
‘Nee nee, het is een mannenoverhemd. De rode stukken zijn een kraag.’
‘ik zie een opgekruld boek’

Op vijfentwintig februari gaf ik een workshop aan een groepje plussers van stichting Sterker sociaal werk. Samen hebben we naar de kunst van Dante van Elburg gekeken.

Dante van Elburg is een Nederlandse kunstenaar, die is afgestudeerd aan BEAR fine art op ArtEZ. Hij werkt met de absurditeit van het leven, het feit dat je niet alles kan voorspellen. Je weet nooit wat je kan verwachten en dat is iets wat Dante volledig omarmt. Wanneer hij kunst maakt probeert hij geen keuzes te maken. In zijn kunstenaarschap vraagt hij zich af of dat kan, geen keuzes maken. Een groot deel van kunst maken is immers keuzes en statements maken en zelfs oplossingen bedenken. Maar moet kunst altijd iets betekenen? En kom je er wel onderuit om geen keuzes te maken? Zelfs Dante, in zijn zoektocht naar willekeur en vreemde combinaties, moet keuzes maken.

Conversatie met het kunstwerk.

Iedereen ziet iets anders in je.
De een ziet een landschap: grote bergen bij een blauwe zee. Iets alledaags: een mannenoverhemd. Net gestreken, nog ruikend naar wasmiddel.
Een boek met omkrullende pagina’s, een nieuw geheim op elke pagina.
Een vogel van origami, klaar om op te stijgen.
Projecteert iedereen iets anders op je?
Wat ben je echt, als niemand naar je kijkt?

Dante maakt vaak sculpturen en schilderijen, daarvoor laat hij zich inspireren door alledaagse opmerkelijke situaties die hem opvallen. Het werk wordt daardoor een mix van alledaagse beelden, met vervreemdende elementen: er ontstaan combinaties die niet lijken te kloppen.

Na het bespreken van het werk in de tentoonstelling ‘de rat’, zijn we zelf gaan tekenen. De groep kreeg opdrachten als ‘teken met je ogen dicht’ en ‘teken een vorm uit de ruimte keer op keer’. Dit alles met de bedoeling dat ze zo min mogelijk na konden denken, en net als Dante geen keuzes proberen te maken.