Ik vraag me af waarom je bestaat II ~ RUIS Nijmegen

Op bezoek tales:

09.02.2020

Ik vraag me af waarom je bestaat II

Studenten van de docent opleiding Beeldende Kunst en Vormgeving aan ArtEZ in Arnhem bezochten RUIS voor een workshop tekstschrijven. De studenten schreven brieven naar kunstwerk en beantwoorde deze vervolgens vanuit de ogen van het kunstwerk.

‘Ik vraag me af waarom je bestaat’ is een van de brieven uit de serie die de redacteuren van het magazine schreven aan het werk van Liedeke Taen. In december brachten zij een bezoek aan de expositie ‘A Sad Love Story’. De redactie gaf doormiddel van een directe benadering woorden aan het werk, want inderdaad ‘waarom besta jij?’. Juist schrijven met het idee niet belemmerd te worden door een antwoord van de objecten in deze tentoonstelling gaf een uitkomst waarin de redacteuren, als het aangesproken werk, elkaars brieven beantwoorden. Want inderdaad ‘waarom besta ik?’.

En daar lig je dan. Uitgeknepen en wel zo erg dat de gebruiker haast hagelwitte tanden en bloedend tandvlees moet hebben. Zou de gebruiker je daarmee beschilderd hebben? Een combinatie van tandplak en bloed maakt je omhulsel oranje. Het blauw van de tranen als gevolg? De tranen van jou of de gebruiker dat laat ik in het midden. Nu ik tegenover je zit en kijk naar de schets die ik van je heb gemaakt, schieten de gedachten alle kanten op. Ik denk aan een Facebook post die ik, toen ik net zo uitgeknepen en leeg, vol hoop reposten. Het ging over een docent die tubes tandpasta mee nam naar zijn leerlingen en vertelde ze dat ze ermee doen mochten wat ze wilde. Ieder kind kneep de tubes leeg tot er niets meer in zat. Na een poos had de docent gezegd dat ze het er weer terug in moesten stoppen. Moraal van het verhaal: alles wat je doet heeft een bepaald effect. Ook had het iets met pesten te maken maar dat weet ik even niet meer. Ik ben benieuwd of jij nog wat weet wanneer je voor het laatst uitgeknepen werd en ik vraag me ook af of de gebruiker weet dat er vast nog een restje in zit. Maa tot die tijd heeft de gebruiker in ieder geval wel een schoon gebit. Dankzij jou.

– Mijke Ambaum

———————————————————————————————-

Hallo,

Mag ik eerlijk bekennen dat ik het wel en beetje jammer vind dat je mij niet met mijn achternaam erbij hebt geadresseerd. Misschien is het wat veel gevraagd, maar omdat we al zo lang geen contact hebben gehad leek het me wel gepast. Niet omdat ik denk dat we geen vrienden meer zijn (of zijn we dat ooit geweest?) maar omdat het gewoon mijn naam is waar ik keer op keer meer van begin te houden. Vind je dat gek? Ik weet het niet. Dit niet en wat andere dingen ook even niet, maar goed omdat het contact stopt zal ik er maar ook niet verder op in gaan. Ik hoop dat je dat begrijpt.

Ps. Ik voel me inderdaad gebruikt.